W takim przypadku z pomocą przychodzi oryginalna technologia PST. Istotą PST jest pobudzenie sygnałami, przesyłanymi przez pole elektromagnetyczne, naturalnych zdolności regeneracyjnych chrząstki i tkanki łącznej, utraconych lub zaburzonych w następstwie zmian chorobowych lub pourazowych.
Pobudzenie (lub odtworzenie) pola fizjologicznych bioprądów prowadzi do poprawy ukrwienia i oddychania tkankowego, co wywołuje uruchomienie własnych mechanizmów regeneracyjnych organizmu.
Schemat działania PST:
Rysunek 1.
Wyrównanie ładunków elektrycznych pomiędzy protonami wodoru i ujemnymi nośnikami ładunków macierzy międzykomórkowej chrząstki - brak różnicy potencjałów.
Rysunek 2.
Powstanie różnicy potencjałów w stawie przy obciążeniu poprzez "wypchnięcie" płynu z tkanki chrzęstnej z przesunięciem protonów wodoru (ściśnięcie stawu).
Rysunek 3.
Wytworzenie wielu różnych strumieni ładunków w stawie, poprzez wymuszone przemieszczenie protonów wodoru wraz z płynem tkankowym w macierzy międzykomórkowej chrząstki, w skutek zmiennych prostokątnych impulsów jako stymulator wzrostu komórek w tkance łącznej, w pierwszej kolejności chondrocytów.
Objaśnienie:
PST wymusza migrację dodatnich jonów wodorowych do naładowanej ujemnie macierzy pozakomórkowej, co powoduje odtworzenie występującego normalnie pola elektrycznego otaczającego staw. Jest ono zaburzone nie tylko u pacjentów z zapaleniem stawów, ścięgien czy uszkodzeniami powypadkowymi, lecz prawie we wszystkich schorzeniach ortopedycznych.
Migracja protonów wodorowych odpowiada procesowi fizjologicznemu zachodzącemu przy czynnościowym obciążeniu stawu, które ze względu na bólowe ograniczenie ruchu i uszkodzenia strukturalne nie jest w ogóle możliwe bądź jest ograniczone.PST odpowiada w ten sposób obciążeniu czynnościowemu i wytwarza fizjologiczny bodziec wzrostowy dla chondrocytów (podstawowych komórek tkanki chrzęstnej), co prowadzi do regeneracji uszkodzonej tkanki chrzęstnej na poziomie komórkowym. Regeneracja ta osiąga swoje najwyższe nasilenie w ok. 6 tygodni po zakończeniu terapii.
Schorzenia zwyrodnieniowe
- artroza dużych stawów (np. artroza stawu kolanowego /gonartroza) i małych stawów (np. artroza stawów kręgosłupa / spondyloartroza),
- tendopatie / entezopatie (dolegliwości bólowe ścięgien, przyczepów ścięgnistych np. epicondylitis lateralis humeri / zapalenie nadkłykcia bocznego / łokieć tenisisty),
- dyskopatie (schorzenia krążka międzykręgowego, np. przepuklina krążka w odcinku lędźwiowym),
- lumbalgie
- chondromalacje
Uszkodzenia narządów ruchu w następstwie przebytych urazów (w tym sportowych)
- uszkodzenia więzadeł,
- uszkodzenia stawów - skokowego, kolanowego, barku
- uszkodzenia łąkotek stawowych (np. stawu kolanowego),
- urazy chrzęstno - kostne,
- złamania,
- zaburzenia gojenia złamań
- pseudoartroza (staw rzekomy),
Rehabilitacja pooperacyjna
PST pozytywnie wpływa na przebieg leczenia oraz znacznie skraca okres rekonwalescencji.
Artropatie na podłożu zapalnym (PST nie leczy choroby podstawowej. Wskazaniem są ból i ograniczenia ruchowe w schorzeniach stawów o podłożu reumatoidalnym (zesztywniające zapalenia stawów kręgosłupa, przewlekłe zapalenia wielostawowe) i metabolicznym (dna moczanowa)
Deformacje aparatu ruchowego (dot. ból i ograniczenia funkcjonalne)
- kręgosłupa (np. skoliozy różnej etiologii),
- stóp (np. paluch koślawy, stopa płaska, stopa szpotawa)
Chondromatoza błony maziowej
Osteochondrozy - jałowe martwice kości
- choroba Perthesa (martwica młodzieńcza głowy kości udowej),
- oddzielająca martwica chrzęstno-kostna
Wtórne artrozy
- W przypadku ciąży nie należy stosować terapii na okolicę kręgosłupa oraz jamy brzusznej
- W przypadku choroby nowotworowej terapię można zastosować po upływie 5 lat od momentu wyleczenia (indywidualne decyzje podejmuje lekarz)
- Pacjenci z bakteryjnym zapaleniem stawów są wyłączeni z terapii PST do czasu wyleczenia
Przeciwwskazania dotyczą również wykonywania w trakcie terapii PST oraz w okresie 4-5 miesięcznej fazy odbudowy po przebytej terapii:
- dostawowych wstrzyknięć
- manipulacji w okolicach stawów (zabiegi kręgarskie, osteopatia, czynności fizjoterapeutyczne np. terapia na stole wyciągowym)
Współczesna medycyna stosuje implantowane protezy, śruby lub płytki do łączenia kości, które nie wywołują zakłóceń w terapii.